2008 yılından bu yana “yılın babası” seçimi ile özellikle
ilgileniyorum. İlgimin kaynağı tesadüfen karşıma çıkan şu habere
dayanıyor: “Şanlıurfa''nın Birecik ilçesinde her gün yaklaşık 1
kilometre yol kat ederek kızının eğitimini sürdürmesini sağlayan
fedakar anne Zeynep Karakuş Babalar Günü öncesi ilçede ''yılın
babası'' ilan edildi.”
Babanın yokluğu bundan daha iyi verilemezdi.
Malumunuz önce Anneler Günü kutlanmaya başlanıyor. Annesini
kaybeden bir genç kızın annesine duyduğu özlem üzerinden
mitleştirilir Anneler Günü kutlaması.
Anneler daha ziyade yokluğunda özleniyor. Var olduklarında güneşin
doğması gibi tabii karşılanıyor her türlü emekleri.
Babalar ise varlıkları ile sevilir. Varlıkları ile çocuklarını var
edişleridir onları baba kılan. İlginç bir şekilde bu durum Babalar
Günü kutlamasının ruhuna da sirayet etmiş.
Anneler Günü'nün kutlanmasından iki yıl sonra yani 1910'da ilk defa
Babalar Günü kutlanmaya başlanıyor. Babalar Günü'nü de bir kız
evlat inşa ediyor: Sonora Smart Dodd.