I-
Kız çok güzeldi.
Günün orta saati idi ve ekonomik krizden bu yana gün ortası saatlerde Marmaray, Gebze-Halkalı hattının yolcuları az olduğundan oturacak boş yer ziyadesiyle bulunuyor, camdan dışarıyı seyretmek çok zevkli olduğu halde bütün yolcular bir mesai yerine getirir gibi cep telefonlarını açıp kaldıkları yerden devam ediyorlardı. Kaldıkları yer. Kimisi için izlenecek dizi film, kimisi için ille de level atlanacak oyun ya da sosyal medyada like performansı.
Kız çok güzeldi.
Kızın güzelliğini nasıl olmuştu da başları önlerinde, dünya ile irtibatı kopuk o yolcular fark etmişti. İlkin kim fark etmişti. Esasında kızın güzelliği hiç fark edilmeyebilirdi. Gün boyu o vagondaki yolcular o an gördüklerini anlatırken; “ben ne yaşadım bugün” diye anlatırken; “Yani öyle su gibi bir kız, nasıl olur da...” diye söze başlayacak, muhatabı ne anlatacak diye beklerken gördüklerini anlatmak yerine “Kamera şakası diye düşündüm önce. Kız öylesine kendisini kaptırmıştı ki. Bu gerçek olamaz dedim.” diye sözü yürütmeye uğraşacak, beyhude yere kendi şaşkınlığını muhatabına aktarmaya gayret edecekti.
Gerçek olmayan neydi? “Sadece ben değil, bütün vagon, herkes...