-I-
Pazartesi günü, Cumhuriyet’in 95. yılında, İstanbul Hava Limanı’nın açılışına tanık olduk. Böylece 29 Ekim 1923 ile 29 Ekim 2018 tarihleri, İstanbul Hava Limanı’nın açılış töreninde birbirine raptedilmiş oldu.
Sayın Cumhurbaşkanı, İstanbul Hava Limanı için “zafer anıtı” ibaresini kullandı. Allah, kazasız belasız uçuşlar, yolculuklar nasip etsin. Hayal, proje, emek ve gayretin denklemi ile ortaya çıkan İstanbul Hava Limanı, temizlik işçisinden teknik elemanına ve mühendisine, hostesinden pilotuna, hava limanına ulaşımı sağlayacak şoförüne kadar her aşamada işini aşk ile yapacak sorumluluk sahibi kişilerin yurdu olsun inşallah.
-II-
Cuma günü yayınlamış olduğum Kajal’ın hikayesini çok sevenler olduğu gibi çok didaktik bulunlar da oldu. Önce yazının sonunda sormuş olduğum soruyu cevaplayayım. Neden hepimiz huzursuzuz? Birinci ve en önemli sebep, pek çoğumuz sorumluluğumuzu yerine getirmiyoruz. Olayda anlattığım polis memuru gibi, gündelik hayatın her aşamasında işinin gereklerini yerine getirmeyen insanların yaptığı hatalar, haber olarak, “kamuoyu oluşturmak” adına gün boyu kanallardan servis ediliyor. “Kamuoyu oluşturulurken” hasar gören kalbimiz oluyor, ne ki fark etmiyoruz.
Kalbimiz nasıl hasar görüyor? İnsanlar tekrar tekrar haber dinliyor. Kesintisiz. Evlerde televizyon ekranları her daim açık. Kafelerde bağırtılı müziğe eşlik eden bir de sesi kısılmış bir ekran oluyor daima. Ekranda kavga ve şiddet görüntüleri.