Modernleşmenin her aşamasında, insanların birbirini “görmesi”
bir sorun olarak ortaya çıkıyor.
Görmenin en ziyade sorun olduğu husus evlenecek çiftlerin birbirini
“görmesi”.
Modern öncesi toplumlarda gençleri, birbiri için “gören” birbirine
“uygun bulan” “görücü kadınlar” vardı. Hayat modernleştikçe,
kadınlar ve erkekler ortak mekanları kullanmaya başladıkça, bir
arada olan gençlerin birbirini gönül gözü ile görmesi giderek
imkansızlaşıyor.
“Tercihler dünyası” diye sunulan tüketim kültüründe kişiler kendi
iradeleri ile değil reklamların, tanıtım kampanyalarının etkisi
üzerinden beğenisini ortaya koymaya alıştığı için, hayatını
birleştireceği kişiyi seçemiyor/göremiyor/fark edemiyor.
Başkalarının onun adına “bulması”nı, “seçme”sini, “tavsiye
etmesi”ni , “beğenmesi”ni bekliyor.
“Görme” sadece Müslüman ülkeler için sorun değil. Çok rahat
ilişkilerin yürütüldüğü Batı toplumlarında da eğitimli, kültürlü,
yoğun çalışma temposu içindeki kişilerin kendisine uygun birini
bulması giderek zorlaştığı için modern öncesinin çöpçatanlık ruhu
modern zamanların “uygulaması” ile birleştirilerek çözüm yolları
aranmaya çalışılıyor.
Mesela?
İnternet üzerinden gerçekleştirilen “uygulamalar” ile seçkin
okullardan mezun olan kişileri “eşleştirme” vaadi veriliyor.
İnternet üzerinden evlilik olur mu diyeceksiniz?