I-
Bir şey olur, taşar bardak.
Bir şey olur, yatağına küser nehir.
Bir şey olur, o şey bütün olmuşları/olamamışları peşine takıp sürükler.
Sabır taşar, kalp susar ve alınan her bir nefes bedene yük olur, ayaklar adım atamaz, el tutamaz, göz göremez.
Her faninin hayatında böyle an ya da anlar vardır. Ama bir toplum bunu topyekûn hissediyorsa işte o zaman bıçak kemiğe dayanmıştır. HAYIR! Bıçak kemiğe dayanmamıştır, kemiği kırıp geçmiştir.