Birkaç yıl oluyor… Bir restoranda dostlarla birlikteyken, uzak masaların birinden ben yaşta biri yanımıza yaklaştı ve daha ne olduğunu kimse anlamadan doğrudan “Beni tanıdın mı?”sorusunu bana yöneltti.
“Tabii tanıdım” deyip ismini söyleyiverdim, kendisini en son yarım asır önce gördüğüm ilkokul arkadaşımın adını…
Tıp eğitimi almış, önemli bir devlet üniversitesinde genel cerrahi doçentiymiş… Saçları dökülmüş, çenesi sakallı, ama yine de tanıdım çocukluk arkadaşımı…
Önce o şaşırdı, sonra da ne olduğunu öğrenen aynı sofrayı paylaştığım dostlar…
Hiç değişmeyen kural: Değişim
İnsanlar değişiyorlar, ancak hepimizde hiç değişmeyen bir şeyler
kalıyor, bu sebeple birbirimizi tanımakta fazla güçlük
çekmiyoruz.
Evrende en kalıcı kural elbette değişim; herkes ve her şey değişiyor. Değişimden değil, değişmemekten korkmak gerekiyor. “Ben hiç değişmedim” diyenlere şahsen iyi gözle bakmam.
Siyasi partiler de değişiyorlar, hatta bazen değişmeleri gerekiyor da…
İngiltere’de Margaret Thatcher Muhafazakâr Parti’yi çağa uygun hale getirerek ona uzun yıllar sürecek iktidarın kapısını araladı.
Thatcher dönemi 11, John Major dönemi 7 yıl sürmüş Muhafazakar Parti’nin uzun siyasi egemenliğini, rakibi İşçi Partisi, seleflerinden her bakımdan farklı genç Tony Blair’le –yani değişerek– sona erdirebilmişti.
Bizde de, Bülent Ecevit’in, yanında yetiştiği İsmet İnönü çizgisine isyanı, CHP’de değişime ve oy patlamasına yol açmıştı.