Ülkücü hareketin önemli isimlerinden biri, Sinan Ateş, Ankara’nın en merkezi yerlerinden Çukurambar’da, motosikletli bir infaz grubu tarafından öldürüldü.
Öldürülen Sinan Ateş Ülkü Ocakları’nın eski genel başkanıydı ve Hacettepe Üniversitesi’nde doçent unvanlı öğretim üyesiydi.
Ülkü Ocakları MHP’yle ilişkili bir örgüt. Siyasi suikasta MHP’den ve iktidar ortağı AK Parti’den kınayıcı bir ses çıkmayışı eleştiriliyor.
Konuya vakıf olanlara göre, cinayette üstü kapalı tek bir yön bile yok.
Yeniçağ’dan Selcan Taşçı o görüşte olanlardan…
“Sinan Ateş cinayeti mutlaka aydınlatılmalı’ diyorlar. / Cinayeti işlemek üzere İstanbul’dan gelen tetikçiler belli. / Cinayeti işleyenlere Ankara’da yol gösterdiği söylenenler belli. / ‘Vur’ emrini verenler belli. / ‘Vur’ emrini verene ‘Vurdur’ emrini verenlere gidecek yolu açacak ‘anahtar’ niteliğindeki bağlantılar belli. / Bu cinayet ‘karanlıkta’ mı şimdi! / Sinan Ateş‘e düzenlenen suikastla alakalı ‘karanlıkta’ kalmış bir şey yok, tersine gözüne far tutulmuş tavşan körlüğü var!” [Siyahlamalar yazara ait.]
Herhalde yazılıp söylendiği gibi gizli kapaklı yönü bulunmayan türden bir suikasttır bu
Ancak yine de biraz dikkatli olmakta yarar var.
Türkiye, Osmanlı döneminden bu yana, siyasi suikastlara hep sahne olmuştur. 1990’ların başından itibaren tanık olunan eylemler de, eskiler gibi, toplumu derinden etkilemiştir.
Listeye alınması gerekecek başka eylemler de var ama en önemlilerini hatırlatmakta yarar görüyorum:
Prof. Muammer Aksoy‘la (31 Ocak 1990) başlayıp Çetin Emeç (7 Mart 1990), Doç. Bahriye Üçok (6 Ekim 1990), Uğur Mumcu (24 Ocak 1993), Prof. Ahmet Taner Kışlalı (21 Ekim 1999), Doç. Necip Hablemitoğlu (19 Aralık 2002), Hrant Dink (19 Ocak 2017) ile devam ederek günümüze ulaşan bir dizi siyasi suikast…
Her biri meydana geldiği dönemin dengelerini değiştirici etkilere sahip siyasi cinayetler bunlar…