Eskiler bazen “Teşbihte hata olmaz” diye söze başlardı.
Anlamı, “Ben şimdi bir şeyi başka bir şeye benzeteceğim, size ters gelebilir, ama gelmesin” demektir.
Birine, “Aslanım benim” diye hitap ettiğinizde ‘teşbih’ (yani benzetme) yapıyorsunuzdur. Bunu söylediğinizde, ‘aslan’ muamelesi yaptığınız kişinin yeleleri olması, gürlediğinde sesinin sekiz kilometre öteden bile duyulması, kısacası ‘ormanlar kralı’ diye bilinen bir hayvanla tıpa tıp aynı olması gerekmez.
Kast edilen o kişinin cesaretidir.
Nitekim “Aslanım benim” diye hitap edilen kişi bir hayvana benzetildiği halde bundan rahatsızlık duymaz; ne rahatsızlığı, kendisine öyle hitap edene şükranlarını bile sunar.
Benzetmeler genellikle abartılı olur.