Şimdi bakıyorum, anne-babalar çocuklarının kendilerinden daha ileride olması için gayret ediyorlar. Sadece gayret etmekle kalmayıp fedakarlıkta da bulunuyorlar. Gelir seviyesi her düzeyde aile, çocuklarına, kendi düzeylerinin üzerinde bir yol açma derdindeler.
Bu gözlem beni sevindiriyor.
Geçmişte durum farklıydı.
Babalar erkek çocuklarının büyüyünce kendisi gibi olmasını hedef seçerdi. Çocuğun eğilimleri hiç hesaba katılmaz, umutlarına aldırılmaz, babanın çalıştığı fabrikaya işçi olarak girmesi, dükkanını-mağazasını devralması, kendisi gibi memur olması beklenirdi.
Annelerin kız çocukları için seçtiği hedef, eve ekmek getirecek bir kocaya yar olmasıydı.
Geleneksel sayılabilecek ailelerin çocukları bile artık kabuklarını kırıyor ve kendilerine farklı hayatlar kurmanın yollarını arıyorlar bugün. Aileleri de kendilerini destekliyor.