Kamuoyu yoklamaları son zamanlarda giderek daha keskin biçimde iktidar cephesinden kaçışlar yaşandığını gösteriyor. Bunun sebebi de aynı araştırmalardan öğrenilebiliyor: Halkın şikayetçi olduğu konular doğrudan bireyleri etkileyen sorunlar ve iktidarın onları çözebileceğinden ümit kesilmiş görünüyor.
Daha da önemlisi, 20. yılında iktidarın kendisi sorun.
Sorunlar var, çözüm yok, halk kendisine onları çözebilecek merci arayışında.
Aynı araştırmaların ortaya koyduğu bir garabet şu: Yeni çıkış yolu arayanlar henüz bunu bulmuş görünmüyor. Halka kendilerini tanıtmak ve benimsetmek için çaba gösteren muhalefet cephesinde aman aman bir oy kıpırdanması fark edilmiyor.
En önemlisi de şu: CHP oyları yüzde 25 oranını bir türlü aşamıyor.
Her ne kadar tanıdığım-bildiğim araştırma şirketlerine güvensem de kamuoyu araştırmalarının bulgularını bütünüyle doğru kabul etmekte zorlanıyorum. Ülkedeki kasvetli hava telefonla veya yüz yüze yapılan görüşmelerde deneklerin gerçek görüşlerini açıklamalarına fazla müsait değil. Umarım, iktidar politikacıları önlerine gelen araştırma raporlarındaki partilerinin oy oranlarının gerçek durumu tam yansıtmadığının farkındadırlar. İktidar partilerine oy vereceklerini söyleyenlerin bir bölümü bunu inanarak söylemiyordur diye düşünüyorum çünkü.