Can kayıplarının yüksekliği, yıkılan ve yıkılacak binalar yüzünden yerlerinden olanlar ile çadırlarda, derme çatma yerlerde yaşamak zorunda kalanların varlığı yüzünden bu günlerin unutulmayacağı sanılıyor.
Oysa doğal akışına bırakılırsa bu günler de unutulacak.
Tıpkı 20 bine yakın insanın hayatını kaybettiği, 100 binlerin uzun süre konteyner kentlerde yaşadığı 1999 Marmara depreminin, üzerinden bir süre geçtikten sonra unutulduğu gibi…
Seçimli bir yıl olmasaydı şimdilerde karşımıza çıkan gelişmeler çok daha farklı yaşanabilirdi; birkaç ay sonra sandık başına gidileceği için deprem sonrasının harareti bize bu günlerin uzun süre unutulmayacağı hissini veriyor.
Unutulacaktır, unutacağız.
Genç-yaşlı nesillerin el ele sergiledikleri dayanışma tabloları, kendi insanlarımız yanında dünyanın neredeyse bütün ülkelerinden yardımımıza koşan gönüllülerin fedakar çabaları, bu acılı dönemden zihinlerimizde mutlaka yer edecek.