Politikacıları çok rahat görüyorum, özellikle de muhalefet politikacılarını… İçimden, hiçbirini ayırt etmeksizin, “Bu ne rahatlık” demek geçiyor…
Benim karşılaştığım insanlar ise -yalnız muhalif bildiklerim değil, iktidara yakın olanlar da- onların rahatlığını paylaşmıyor. Ben “Müsterih olun, bir bildikleri vardır” dedikçe, kimi tebessüm ediyor kimi benim şaka yaptığımı sandığını yüzüme vuruyor. Beni saf bulanlar da var.
Hissettiğimi en başta kayda geçireyim: Son seçimde muhalefet partileri ile muhalefetin adayına oy vermiş olanlar, galiba şimdilerde ciddi ciddi sandığa gitmemeyi düşünüyorlar.
İnsanlar kaybedecek at üstüne bahse girmezler; onu hasta kumarbazlar yapar…
Geçen seçim ufukta henüz görülmüşken, sandığa yansıyacak oyun bir matematik işi olduğunu yazmaya başlamıştım. Zaten bu sebeple, pek çok seçimin sonucu, daha en baştan tahmin edilebilir.
Son seçimde şaşırtıcı olan, AK Parti’nin oyunun ilk katıldığı seçimde (2002) aldığı oya düşmesi değildi. Tayyip Erdoğan’ın seçilmesinin ikinci tura kalması ve ikinci turda kazanması da değildi.