Şu sıralarda “Bize rahat batıyor” cümlesi dilimden düşmüyor.
Eminim olup bitenlerin size hatırlattıkları da farklı değildir. Kiminizin “Kendi bacağımıza kurşun sıkmakta üstümüze yok” türü cümleler kurduğunuzu, kiminizin de yazının başlığındakine benzer dualarla güne başladığınızı işitir gibi oluyorum.
Karanlık bulutlar üzerimize çöktü. Göz gözü görmüyor. Şu sıralarda sadece ölüm konuşuyoruz. “Kaç kişi ‘şehit’ oldu?” merakıyla güne uyanıyoruz; F-16 ve F-4 uçaklarının o günkü sortilerinde kaç kişiyi öldürdüklerini merakla günü kapatıyoruz.
Bir de kendiliğinden harekete geçip iki gün üst üste Doğan Medya Grubu’na reva görüldüğü üzere, beğenmediği yayınlar yapan gazetelerin ve televizyon kanallarının bulunduğu binaların cam ve çerçevelerini kıranlar var...
Akıllar kamaşmış sanki... Zihinlerimiz dumura uğramış gibi...
Kavgadan, savaştan, vurmaktan ve öldürmekten başka düşüncesi olmayan insanlara dönüşmek üzereyiz.
Oysa daha yakın zamana kadar kendimize, çevremize, dünyaya farklı gözlerle bakıyorduk. Daha da önemlisi, çevremiz ve dünya da bize farklı gözlerle bakmaya başlamıştı ve bu da hepimizi olumlu etkilemişti.
‘YARINLAR BİZİM’ DİYECEK KADAR...
Siyasiler 2023 vizyonlarını, 2071 hülyalarını paylaşırken anlattıklarına inanıyorduk; onları anlatanlara sempatiyle bakmıyorsak kendi alternatif vizyonlarımız ve hülyalarımızı kurabiliyorduk.