Partilerin kongreleri zaten önemli başlangıçları beraberinde getirir; ancak AK Parti’nin Tayyip Erdoğan‘ı yeniden genel başkan seçtiği olağanüstü kongresi pek çok bakımdan ileride de hatırlanacak.
Pek çok ilke sahne olduğu için…
Yeni dönemin özellikleri
- Reklam -
Cumhurbaşkanı seçilmiş ve devleti temsil yetkisini üstlenmiş biri
aynı zamanda bir partinin de lideri oluyor ve böylece toplumun
bütününü teşkil etmeyen bir kesitine başkanlık etme hakkı elde
ediyor.
Kısa süre sonra (en geç Kasım 2019’da), cumhurbaşkanı ve AK Parti genel başkanı sıfatlarını taşıyan biri, başbakanlık makamı ortadan kalkacağı için, milletvekili olması gerekmeyen isimlerden oluşan bir hükümete (‘yürütme organı’na) de başkanlık etme imkânına kavuşacak.
Parti başkanı olarak bir dahaki seçimde milletvekili listeleri üzerinde son sözün sahibi de o olacak.
”Yüzde 10 barajı fiilen kalktı, artık iktidar olmak için yüzde 50 + 1 oy gerekecek” denildiğine göre, o oy oranıyla Meclis’e taşımayı umduğu partisi, ‘yasama organı’ içerisinde en kalabalık gruba sahip olacak demektir.
Kuvvetlerden geriye ne kaldı? ‘Yargı organı’ mı? Onu biçimlemekle görevli Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu (HSYK) üyelerinin 4’ünü bizzat, 7’sini başında bulunduğu partinin çoğunluğu teşkil ettiği Meclis seçiyor, 2 üye de adalet bakanı ile müsteşarı değil mi?
Türkiye tarihinin hiçbir döneminde, ülkenin kaderine hükmeden devlet yöneticilerinden hiçbiri, şimdiden Cumhurbaşkanı ve AK Parti genel başkanı sıfatlarını taşıyan ve yakında hükümete de başkanlık edecek olan Tayyip Erdoğan kadar kapsamlı yetkilere sahip olmamıştı.
Padişahların sadrazamları vardı, Cumhurbaşkanı Erdoğan‘ın başbakanı da olmayacak…
İçeride her istediğini yaptırabilecek… Dışarıda da Türkiye ‘tek ses’ ile temsil edilecek…
Gerçekten ‘bize özgü’ bir cumhurbaşkanlığı sistemimiz oldu.
Bu iyi bir şey midir?