Ah Obama! Vah Obama! Halbuki ne büyük umutlarla gelmişti. Daha 50-60 sene öncesine kadar; zenciler, beyazların otobüsüne binemiyor ve onların okuduğu okullara gidemiyordu. Bu ülkenin adı ABD idi, üstelik bu ad, özgürlüklerle anılıyordu!
Gerçekte tezatlar diyarı olan bu ülkede zenciler, destansı bir mücadeleye girişti ve insan olabilmenin savaşını yaptı. Başarı kaçınılmazdı; zira medeni dünyanın gözleri önünde bu kepazelik daha uzun süre sergilenemezdi.
Öncesinde; bir zenci ABD Genelkurmay Başkanı oldu, onu kısa bir zaman sonra ABD Başkanlığı takip etti. Bu hâl zencilerin insan olmalarını kanıtlama adına sürdürdükleri ve zaferle sonuçlanan savaşın en zirve noktası idi.
Zenci bir kişiliğin ABD Başkanlık makamına gelmesi, yalnızca ABD’de yaşayan zenci insanlar için değil; dünya üzerinde yaşayan tüm mazlum milletler için bir umut ışığı idi. ABD’de başkanlar, bu görevlerini 4’er yıl olarak ve en fazla iki dönem şeklinde sürdürebiliyor. Böylece, bir zenci liderliğinin ikinci döneminin sonuna gelmiş bulunmaktayız.
Geçen 7-8 seneden sonra geriye baktığımızda; tüm umutların boşa çakarak, tam bir hüsran yaşadığımızı söyleyebiliriz. Bunun sebebini zenci olan Obama’nın şahsından ziyade, ABD’nin derin devletinde aramalıyız.