Masanın iki tarafında da bulunan bir kişi olarak, siyasetçi hakkındaki ilk gözlemim, onların ‘ego’larının diğer insanlardan çok daha şişik ve hemen hepsinin pragmatist oldukları yönündedir.
Yani bir siyasetçi, önce ‘ben’ der; sonra ‘ben’ der; en sonunda yine ‘ben’ der!