Sanat, en sessiz anlarda bile en güçlü sesi çıkarmayı başarıyor. Tarih boyunca devrimlerin, savaşların ve toplumsal değişimlerin gölgesinde sanat, bir anlatıcı, bir isyan bayrağı ve bir umut kaynağı olarak var olmuştur. Suriye iç savaşı da bunun en çarpıcı örneklerinden biri. Bombaların enkaza çevirdiği şehirlerde, dijital ekranlarda ve dünyanın dört yanındaki sergi salonlarında yankılanan tek gerçeklik şu: Sanat, savaşın sessiz tanığıdır. 2011'de Daraa'da çocukların duvarlara yazdığı "Halk rejimin düşmesini istiyor" sloganıyla başlayan hikaye, sadece Suriye'nin değil, tüm dünyanın dikkatini çeken bir isyanın fitilini ateşledi. Bu basit ama cesur eylem, bir halkın susturulmuş çığlığını sembolleştirdi. Çocukların gözaltında işkenceye uğraması, tüm ülkede öfke dalgası yarattı ve sanat, bu öfkenin dile geldiği bir araç haline dönüştü.
Örneğin, Abdalla Omari'nin savaştan ilham alan portreleri, savaşın insan yüzünü görmemizi sağladı....
Funda Karayel
Sabah Gazetesi