İyi kitabı okurken, geçmiş yüzyılların en iyi insanlarıyla sohbet ediyor gibi olursunuz. Engin Geçtan'ın İnsan Olmak kitabı da böyle. Kitap bitince büyük bir boşluğa düşüyorsunuz, sanki o sohbet bitmiş ve bir daha yaşanmayacakmış gibi. Bu yüzden her boşluğa düştüğümde tekrar okuduğum bir kitaptır İnsan Olmak. Bu kez 10. defa belki ama her seferinde başka bir keşifle çevirdiğim o son sayfayı iki insan türünü düşünerek bitiriyorum. Engin Geçtan'ın şahane bir tespiti var kitapta: Dünyada iki tür insan vardır: Yaşayanlar ve bu yaşayanları seyredip eleştirenler. Seyretmek ölümü, katılmak ise yaşamı simgeler! Yaşamak, kendisi olabilmeyi ve yaşama etkin bir biçimde katılabilmeyi tanımlar. Bu, insanın kendi sorumluluğunu, bir başka deyişle, yaşamına anlam katma sorumluluğunu içerir.
İşte bu satırlar çıkmıyor aklımdan çünkü hayatınıza bir şekilde girmiş kim varsa neredeyse hepsini düşünüp tespitin ne kadar doğru olduğunu bir kere...