"İklim kriziyle mücadele etmek, sadece lafta kalmamalı, eyleme dönüşmeli" diyenleri yakından inceliyorum bir süredir. En çok iklim krizinden bahsedenlerin pet şişe kullanması, iklim krizine en çok kafa yorduğunu iddia edenlerin, aynı krizi körükleyen en büyük etkenlerden birine olan bağımlılığı, inanılmaz seviyelere gelmiş durumda. Bir yandan buzullar eriyor, ormanlar yanıyor, deniz seviyesi yükseliyor diye feveran ediyoruz. Diğer yandan marketlerden, bakkallardan, kafelerden aldığımız her su, her meşrubat plastik şişelerde sunuluyor. Bu paradoks, sadece bireysel tüketim alışkanlıklarımızla sınırlı değil.
Büyük şirketler, çevreci politikalarını gururla ilan ederken, ürünlerini plastik ambalajlarda sunmaya devam ediyor. Bir yandan iklim krizine dair alarm çanları hiç olmadığı kadar güçlü çalıyor, diğer yandan ise nereye dönsek karşımıza çıkan pet şişelerle...