Hayatımızın koronavirüs salgını öncesi ve sonrası olarak tarihi bir ayrılık yaşadığı bir gerçek. Duygularımızdan bakış açımıza, alışkanlıklarımızdan çalışma biçimlerimize, beklentilerimize kadar her şey değişti, dönüştü. Bizler değiştik bir kere, yeniye hemen adapte olduk, eskiyi o kadar unuttuk ki, bu süreçte hiç atmadığımız imzalarımız bile unutuldu. Sahi siz de hiç imzanızı unuttunuz mu ya da bankadan "Bu imza sizin değil işlem yapamayız" şeklinde bir uyarıyla karşılaştınız mı? Ne olur biriniz "Benim de başıma geldi" desin çünkü insan pandemi boyunca hiç imza atmadığını fark ettiğinde ve imzasını atamadığında, resmi işleri yarım kalınca kendini çok yalnız hissediyor... İnsan kendi imzasına 'Bu sizin imzanız değil' uyarısıyla karşılaştığında ne yapacağını bilemiyor, panikle daha da yanlış bir imza atıyor, en sonunda "Yok olmuyor işte, unutmuşum" diyerek kabulleniyor. İmza atamamanın üzerine şahane nasihatlere de maruz kalıyor insan...
Örneğin eliniz...