Ekonomi yönetimimize kalırsa faizler yükseldikçe fiyatlar düşecekti. Hiç de öyle olmadı. Aksine, fiyatlar hiç görülmedik bir hızla yükselmeye devam ediyor.
Gıda, kira, okul harcamaları… El yakmayan bir kalem yok. Ucuz olan tek şey maaşlar.
Enflasyon karşısında maaşı erimeyen kesim yok ama, emeklilerin maaşı artık eriyemeyecek bir noktada. 7 bin 500 Lira ile bir ay nasıl geçinilir kimseler düşünmüyor. Emeklilere yılbaşında yüzde elli zam yapılacak diye güya müjdeli haberler yapılıyor. İnsaf edin efendiler, bu insanlar Haziran ayından beri iki kuruş zam bekliyor. Eylül olmadı Ekim’de verelim, Ekim’de olmadı yılbaşına kalsın… Olacak iş mi Allah aşkına?
Peki faizler artınca iş dünyası memnun olacak mı dersiniz? Memnun olan tek bir kesim var: Piyasa oyunlarıyla ve faizle para kazananlar. Bunun dışındaki herkes tedirgin, herkes mutsuz.
Çünkü Türkiye’deki küçük-orta ölçekli işletmelerin büyük çoğunluğu değişken faizli (rotatif vb.) krediler ile dönüyor. Faizler arttıkça bu kredilerin maliyeti de artıyor. Küçük şirketlerin bilançoları açık veriyor. Özellikle sermaye gücü zayıf olanlar nereye kadar nefes alabilirler belli değil.
Faiz üretimin de adaletin de düşmanıdır. Faizle düze çıkan bir ülke dünyada yok. Faizi bir tek Batılı emperyalist ülkeler seviyor, çünkü dünyanın tefeciliğini onlar yapıyor. Bunu daha önce milyon kez söyledik, şimdi de söylüyoruz, ve söylemekten bıkmayacağız.