Bakan Mehmet Şimşek, depremin getirdiği yükü hafifletmek için hazırladıkları ekonomi paketinin meclise geldiğini duyurdu. Paketin adı Milli Dayanışma. Anlamlı bir isim. Umarız “dayanışma” denilen şey vatandaşın kendi arasında kalmaz, o “dayanışmanın” ucu biraz da zenginlere, rantiyelere falan dokunur.
Yeni ekonomi yönetiminden mucize beklememek lazım demiştik. Nitekim öyle oldu, ilk yapılan icraat, dolaylı vergilerin ve harçların artırılması oldu. Olumlu-olumsuz etkileri ne olur, zaman içinde göreceğiz. Ancak vatandaşın tedirginliği geçmiş değil. Aksine “kaşıkla gelen kepçeyle gidecek mi” kaygısı yaygın.
Bu arada herkese de aynı kaşıkla gelmedi, bazıları çay kaşığı ile yetinmek zorunda kaldı.
En düşük memur maaşı 28 bine yükseldi, işçi sendikaları da aldıkları rakamlar da memnun. Ama emeklinin durumu vahim. Aylık geliri 10 bin Lira bile olmayan emekli var. Peynirin kilosu 150 Lira, ev kiraları 8 bin liradan başlıyor. Varın gerisini siz hesap edin.
Özel sektör işçileri, özellikle de beyaz yakalı ofis çalışanları kamudaki zamların yarısını bile alamıyorlar. Zaten örgütsüz olan bu insanlar patronların insafına terk edilmiş durumda.
Sayıları 600 bine yaklaşan belediye şirket işçileri ise belki de en vahim durumda olanlar. Deyim yerinde ise kamunun ne içindeler ne dışında. Belediyede kendileri ile aynı niteliklere sahip aynı işi yapan bir çalışanın yarısından daha az maaş alıyorlar. Çünkü kadroları yok. Maaş zammı gelirken özel sektör işçisi, işi yaparken belediye işçisi muamelesi görüyorlar.