Türkiye’nin şöhretli mafya babalarından birinin çetesi çökertilmiş. Uyuşturucu işi yapıyormuş. Operasyonda yakalanan uyuşturucunun miktarı 37 ton.
37 ton uyuşturucu, kaç valize sığar bilemem ama, mafya babasının el konulan serveti valizlere sığmamış. Otomobiller, taşınmazlar, tekneler, milyonluk saatler, paralar, altınlar, şirketler…. Zaten ailenin diğer fertleri “iş adamı” olarak biliniyor, hatta bir tanesi ihracatçı birliklerinden birinde başkan!
Nasıl oluyor da oluyor acaba, değil mi? Oluyor işte, burası Türkiye. Elin de ünlü mafya babaları var ama, genelde yakalandıktan veya öldürüldükten sonra ünlü oluyorlar. Bir yandan suç işleyip öbür yandan “sosyetenin kral adamı” pozlarında gezemiyorlar. Ünleneceklerse de suç aleminde ünleniyorlar. Bizdekiler gibi iş hayatının, cemiyet hayatının, siyaset hayatının gözde simaları olmuyorlar.
“Sen ne diyorsun Gaffar abi, dünyada YouTube’çu mafya babası çıkaran tek ülke biziz” diye güldüğünüzü duyar gibiyim.
Uyuşturucu baronlarının serveti kaç valiz sayamıyoruz ama uyuşturucudan ölen insanlarımızı sayabiliyoruz. Türkiye’de her gün bir kişi doğrudan aşırı doz uyuşturucu sebebi ile ölüyor. Uyuşturucu etkisi altında işlenen cinayetleri, yapılan trafik kazalarını saymıyoruz. Uyuşturucuya erişim için işlenen cinayetleri, mafya infazlarını da saymıyoruz. Uyuşturucu için satılan bedenleri, uyuşturucu yüzünden yayılan ölümcül hastalıkları da saymıyoruz….
Polisimizin eline sağlık, gerçekten büyük operasyon. Ama açık diyeyim, Türkiye’de uyuşturucunun biteceğine dair umudum hiç yok. Çünkü cezasızlık norm olmuş halde. Özellikle de güçlüler, torpilliler için. Cezasızlığın doğal sonucu da türlü türlü arsızlıklar oluyor.