Yerel TV kanallarını izlemek bambaşka bir keyif. Büyük siyasetin gürültüsü altında kalmış ince detayları yakalıyorsunuz. Edirne’den yayın yapan bir televizyonun akşam bülteninde ilk haber Edirne’deki çiftçilere damla sulama sistemi için yüzde 75 hibe desteği verileceğini duyuruyor. Valilik destek planını il genel meclisine göndermiş, onlar da oy birliği ile onaylamış.
Arkasından gelen haber Edirne’nin seçim nabzı, sokak röportajları. Saraçlar Caddesi’nden geçen insanlar, kime oy vereceklerini söylüyorlar. Her fikirden insan var. Oyunu Kılıçdaroğlu’na vereceğini söyleyen bir vatandaşa nedeni sorulduğunda “Edirne’de tarım bitti, üretim diye bir şey kalmadı” diye yanıt veriyor.
Ülkede çiftçinin çözülmeyi bekleyen pek çok sorunu var, bunu kimse inkar edemez. Ama bir yandan da Türkiye tarımı, görülmemiş bir atılım gerçekleştiriyor; hem de küresel krizlere rağmen. Edirneli çiftçi de bir yandan sorunlarını dile getiriyor ama, bir yandan da gelişmeyi, destekleri takdir ediyor. “Edirne’de tarım bitti” diyen bu kişinin gördüğü şey her ne ise, Havsa’nın, Uzunköprü’nün, Keşan’ın, Lalapaşa’nın tarlalarındaki gerçekler ile pek uyuşmuyor. Televizyonun az önce verdiği hibe haberi ile de örtüşmüyor. CHP medyasının algı operasyonları, bazen yerel düzeyde bile gerçeklerin üstünü örtebiliyor.
Edirne, sık gittiğim, iyi bildiğim bir yer. Şehrin ilk bakışta kolayca kavranabilecek bir tek büyük sorunu var: Edirne, potansiyelinin onda birini bile hayata geçiremeyen bir kent.
Yunanistan ve Bulgaristan’a komşu, TEM otoyolu ve üç gümrük kapısı ile Türkiye’yi Avrupa’ya bağlayan bir şehir. Karayolu ile Sofya’ya sadece 3, Viyana’ya 12, Venedik’e 14, Münih’e 16 saat mesafede.
Osmanlı İmparatorluğu’na tam 88 yıl başkentlik yapmış, Fatih’i yetiştirmiş, İstanbul’u fetheden şehir. Türkiye’de Osmanlı mimari eserlerinin en yoğun olduğu yerleşim. Şehir, Selimiye gibi bir şahesere ev sahipliği yapıyor, başınızı çevirdiğiniz her köşe başında bir Osmanlı yapısı görüyorsunuz.