EYLÜL’ü, Leyla’yı ve daha nice bebeğimizi, çocuğumuzu koruyamadık.
Bu ülkede, “Leyla kayboldu” haberi medyaya düştüğünde “kim bilir başına neler gelecek” diye umutsuzluk içinde kıvranan, kaygılan tek kişi ben değilim her halde.
Dün kayıp üç çocuk haberi daha vardı ve öyle bir noktaya geldik ki sokakta gördüğüm her çocuğun anne ve babasının yakasına yapışarak “ çocuğunuza dikkat edin” diyesim var.
Çocukları kaçıranlar, işkence edenler, tecavüz edenler acaba nasıl bir çocukluk geçirdiler?
Dün Leyla’nın ölümüyle ilgili gördüğüm bir tweet konuya azıcık açıklık getiriyordu:
“Mutsuz, şiddet gören hamilelerin çocukları şiddete eğilimli olur. Çünkü kortizol yüksekliği duygusal sistemin gelişmesini etkiler, daha korkak, daha fazla şiddete düşkün çocuklar olur”.
Çocuklara yönelik, dozu giderek artan vahşetin kökenine indiğinizde anne var, aile var.