YENİ anayasa için partilerden eşit sayıda milletvekiliyle oluşan “Uzlaşma Komisyonu” start aldı.
Emrivakiye, dayatmaya, namluya yaslanmayan“demokratik” yöntemde“yeşil ışık” elbette olumlu gelişme.
Komisyonun adı bile kulağa hoş geliyor; “Uzlaşma...”
Komisyon üyeleri de başta Cemil Çiçek olmak üzere -genellikle- değerli üyelerden oluşmakta.
Birbirlerini tanıyor, birbirlerine saygı duyuyorlar.
Örneğin...
Eski Adalet Bakanı olarak yargı camiasını iyi tanıyan Cemil Çiçek, bir konuşmamızda komisyondaki CHP üyelerinden biri için “Kişiliğine de, bilgisine ve tecrübesine de çok inandığım bir hukuk adamıdır”demişti.
Cemil Çiçek’in Meclis başkanıyken yeni anayasa için samimi çabaları, vukufu zaten biliniyor.
60 madde üzerinde anlaşma sağlamak az şey mi?
Ahmet İyimaya gibi başka üyeleri de kaydedeyim ve uzatmayayım.
Bunlar bardağın dolu yarısı.
DİĞER YARISI
ANCAK...
Misyonunu gerçekleştireceği daha ilk adımdan kuşkulu görünmekte.
CHP’nin “kırmızı çizgileriyle” başlayayım.
CHP’li üyeler “Anayasa’nın ilk 4 maddesini değiştirmek bir yana, dokundurmayız, bunu konuşmayız bile”ön koşuluyla oturuyorlar masaya.
MHP’nin de aynı tavrı koyduğu açık seçik biliniyor.
AK Parti ise o maddelerde bazı “kelime rötuşları” isteyebilir.
“Kelime”sayı olarak az fakat daha sonraki maddelere uzanacak kökleri hayli kapsamlı olabilir.
Yani... Daha ilk 4 madde bile potansiyel problem.
CHP’nin ve MHP’nin kesin “ikinci kırmızı çizgisi” ise, “başkanlık sistemine asla geçit vermemek” diye tanımlanabilir.
Son seçimler öncesi HDP sandık siyasetini “Sana oy vermeyeceğiz”tavrına odaklamıştı.
Bu tavrını değiştirebilir mi?
Belki.
Eğer Anayasa’da“özerklik” ya da “özerklik türevlerinden birini” AK Parti’den sökebilirse “başkanlık sistemine” kategorik “hayır”mevziinden çıkabilir.
Öyle bile olsa komisyonda 4 partinin uzlaştığı bir durum olmaz.
OLMAZSA OLMAZ
BAŞKANLIK veya ileri demokrasileri yansıtan, “bağımsız kuvvetler ayrılığına” ve “denge - fren” sistemine dayalı “parlamenter sistemle devam”seçenekleri, çalışmaların sürmesinde “olmazsa olmaz” önemdedir.