Kafa tutan, 'Kazanacağım' diyen, rakibi geriye iten ve tüm enerjisini sahaya koyan bir F.Bahçe takımı izliyorduk. Dakika 90 olduğunda Eintracht sadece beş şut çekebilmişti. Eski hastalıktan, korner atarken kapılan toptan gelen ataktan yediler beraberlik golünü de. Yine de birbirleriyle kenetlenmiş, güçlenmiş bir takım görüyorduk sahada.
Elbette kazanarak başlamak önemli, keyifli olacaktı. Üstelik bu kadar da hak etmişken. Ama daha değerlisi sahadaki oyuncuların vücut dili. Yardımlaşıyorlar, birbirlerine destek oluyor, birlikte sevinip-üzülüyorlar ve üretiyorlar. Eğer bir başarı gelecekse, bu takım karakteri sayesinde olacak. Rossi atamadığı golle ve yenilen goldeki etkisizliği ile eleştirilebilir. Genç bir oyuncu ve daha öğrenecek çok şeyi var. Onun abileri...