Maçın ışığını Aykut Kocaman 4 gün önce yaktı... Gençlerbirliği beraberliğinin şoku yaşanırken, "Başakşehir'i de yeneceğiz, Beşiktaş'ı da" diyerek radikal çözümü herkesin gözüne soktu. Aykut Hoca'ya bunu söyleten klasik büyük takım hamaseti değil, oyuncu grubunun yükselen takım performansının başarı sınırıydı. Sonucu değiştiren etkenin kalite olduğunun farkına vararak, bu açığı gidermenin mücadeleden geçtiğini biliyordu. Zaten "Valbuena oynamaz mı?" sığlığında eleştiri geliştirenlerle anlaşamamasının nedeni de bu. Başka yerden bakılıyor oyuna. Abdullah Avcı'nın makinesini etkisiz hale getirmenin yolu da bu. Takım ezberini bozarak, onları liderliğe taşıyan mükemmel anlayışı etkisiz hale getirmek. Öyle bir baskı yaptılar ki, devre bittiğinde kaleyi tutan şut sayısı ikiydi. En tehlikelisi de korner atışından gelen topta Chedjou'nun kafa vuruşu oldu. Maç Fenerbahçe'nin istediği gibi şekilleniyordu, bunu sağlayan da takım olarak baskı yapmaları, her yere koşmalarıydı. İkinci golle birlikte Başakşehir'in kazanma inancı da geriledi. Denedikçe duvara çarptılar. Ortada müthiş bir ders vardı. Kazanmanın sırrı büyük takım olmaktan değil, mücadele etmekten geçiyor.