İlk dakikadan itibaren "maçı kazanacağım" diyen bir Fenerbahçe takımı izledik. Defansif "sarsaklıklara", kaleye gelen ilk basit pozisyonun gol olmasına rağmen, tempoları, istekleri ve yardımlaşmaları ile maçı tadında oynadılar. Sakatlıklar ve üstüne cezalılarla birlikte sağ bekin-sol bekin orijinal olmadan, taktiksel mücadelenin içindeydiler. Sakatlıktan dönen, maç eksiği olan İsmail Yüksek'in arzusuna, Szymanski de ikinci goldeki asisti ile eşlik etti. Fred form grafiğini yine yükseğe taşırken, bir başka forma ıslatıcısı Mert Hakan "sıkıntılı" anlarda devredeydi. Düşünün, hamle şansı olmaması, Tadic'i son 15'te altı numara pozisyonuna taşıdı, 39'luk Dzeko ile En Nesyri, orta saha gibi oynamak zorunda kaldılar. Fakat klasik hastalık, öne geçtikten sonra geriye çekilip, rakibe cesaret vermek yine devredeydi. İrfan Can Eğribayat'ın kurtardığı pozisyon haberciydi, bitime beş dakika kala da karambol beraberlik golünü getirdi. Tüm hesaplar yeniden yapılmaya başlandı. Bir orta saha ile oyunu kontrol etmek yerine, defansı örüp, işi futbol şansına bırakmak. Mourinho'nun "yenilmezsek, kovulmayız" ekibi, ders almadı geçmişten. 70...