Her şey “Traenen sind immer das Ende” (Sonunda hep gözyaşı var) isimli mütevazı romanla başladı. Yıl 1980. Otobiyografik (yoksa değil mi?) bu romanda sinema manyağı bir Türk gencinin acılı aşk hikâyesini eğlenceli bir dille anlatırken dehanın kendisini göstermediyse de işaretlerini vermişti Akif Pirinçci.
Daha ikinci baskısı matbaada dönmeye başlamadan film uyarlamasının çekimlerine başlanan ilk romanın başarısı ağır gelmiş olacak ki epey bir sendeledi ve ikinci romanını ancak 1989’da çıkarabildi. Güm! Kedilerin dünyasında geçen bir thriller (polisiye/gerilim) olan “Felidae” milyonlar sattı ve Akif Pirinçci bir anda Almanya’nın en popüler, en sansasyonel yazarı oldu. Öyle ki, ‘satmak’ için kitap yazmasına bile gerek yoktu artık; “Akif Pirinçci’nin seçtikleri” üst başlığı altında çıkan -başka müelliflere ait- bir gerilim hikâyeleri seçkisi bile peynir ekmek gibi satabiliyordu.
Neyse. “Felidae”nin müthiş başarısı üzerine “Felidae 2”, “Felidae 3” ve yanlış hatırlamıyorsam “Felidae 4” çıktı (suyu da posası da çıktı). Arada kolsuz ve bacaksız bir adamın işlediği kusursuz cinayeti anlatan dahiyane “Rumpf” (Gövde) romanı da çıktı. Daha birçok romanı çıktı Akif Pirinçci’nin. Romanlarının filmleri de birbirini takip etti. Dünyevi başarı ve şöhretin dibi varsa, onun dibini bulanlardan biridir kendisi. Düşünün: Alman romanı onsuz düşünülemez artık. O kadar yani.