Bizim evde Enver Paşa sevilir. Ailemize mahsus bir Enver Paşa Marşı bile var. Ben yazıp besteledim. İlk kıtası şöyle:
Enver Paşa, Enver Paşa
Hayalinle bin yaşa
Enver Paşa, Enver Paşa
Libya’dan Türkistan’a
Çocuklarım biraz da bu marşla büyüdüler. Onlar için aile tarihimizin bir parçasıdır Enver Paşa. Hatırası pek kıymetli, hatırı pek büyüktür.
Geçen gün, ortaokul son sınıfta okuyan kızım Fatma’yı okuldan aldım. Mahzun görünüyordu. “Bir şey mi oldu?” diye sordum. Önce “Yok” dedi, sonra utana sıkıla anlattı derdini: “Bugün bir öğretmenimiz Enver Paşa için kötü şeyler söyledi. Sarıkamış’ta 90 bin askerimiz Enver Paşa yüzünden boş yere ölmüş. Düşmana tek kurşun sıkamadan soğuktan donmuşlar. Cevap vermek istedim, ama konuyu bilmediğim için veremedim. Çok üzüldüm baba.”
Suçluluk duyuyordu. Aileden birini satmış gibi hissediyordu. Böyle bir şey bir daha olursa gerekeni söyleyebilmek için konuyu kendisine anlatmamı istedi.