İsrail parlamentosunda kabul edilen ‘Yahudi Ulus Devleti Yasası’na göre “ülkede kendi kaderini tayin etme hakkı sadece Yahudilere aittir”, “İsrail bir Yahudi devletidir”, “İsrail dünyadaki tüm Yahudilerin tarihi anavatanıdır” ve “dünyadaki tüm Yahudilerin İsrail’e dönme hakkı vardır”.
Satır aralarındaki hükme göre, İsrail’in kurulu olduğu Filistin topraklarında yaşamaya devam eden Filistinlilerin -istedikleri kadar İsrail vatandaşı olsunlar- o topraklar üzerinde bir hakkı yok; 1947 itibarı ile o topraklardan sürülmüş olan Filistinlilerin zaten canı cehenneme! Polonyalı bir Yahudi o topraklara ‘dönebilir’, hatta “Yahudi oldum” diyen Perulu Amerikan yerlisi bile ‘dönebilir’, ama 777 ceddi o topraklarda yaşamış olan Filistinli muhacir dönemez. Nasıl?
***
“İsrail dünyadaki tüm Yahudilerin tarihi anavatanı”ymış ve “dünyadaki tüm Yahudilerin İsrail’e dönme hakkı var”mış… Birbirinden büyük iki safsata!
Bunlarla ilgili mülahazalarımı geçen seneki bir yazımda Karar okurlarıyla paylaşmıştım, bu vesileyle tekrar etmek isterim.
Muhammed Esed, henüz Leopold Weiss isimli Yahudi iken, dünyadaki tüm Yahudilerin Filistin’e dönme hakkından dem vuran Siyonist lider Chaim Weizmann’a şöyle bir ders vermişti: Tarihte Filistin toprakları üzerinde kurulan iki Yahudi devleti toplamda sadece 500 sene, Endülüs’teki Müslüman devletler ise toplamda 800 sene hüküm sürdü. Üstelik Yahudiler Filistin’den sürüleli 2000 sene oluyor, Müslümanlar ise Endülüs’ten daha 500 sene önce sürüldüler. Neresinden bakarsanız bakın, onların Endülüs üzerinde hak iddia etmeleri Yahudilerin Filistin üzerinde hak iddia etmelerinden daha makul olur. ‘Ama Endülüs onların öz yurdu değildi, oraya dışarıdan gelmiştiler’ argümanı geçersizdir. İsrailoğulları da Filistin’e Mısır’dan gelmiştiler. Geldiklerinde orada başka bir halk vardı ve o halkla savaşarak kendilerine yer açtılar. Şeytanın avukatlığına soyunalım ve Muhammed Esed’e cevap yetiştirmeye çalışalım: Mısır’daki İsrailoğulları’nın ataları göçebe bir halktı.