Dünkü yazıma (“İnsanlardan bahsediyoruz, hey!”) gelen bir yorum:
“Tabii ki Suriyeli mültecilerin Türkiye’de saygın insanlar olarak kabul görme hakları vardır. Kritik soru şu: Kalırlarsa, onlar Türkiye’ye ve Türklere saygı gösterecekler mi, yoksa burada Arap milliyetçiliği mi yapacaklar?”
Bu köşede iki sene kadar önce yayımlanan bir yazımda, Suriyeli mülteciler halkıyla ve devletiyle Türkiye’ye sevgilerini, bağlılıklarını, sadakatlerini mütemadiyen bildirirken ve neredeyse 800 bin Suriyeli çocuk ve genç -yani Suriyeli mültecilerin beşte birinden fazlası- bu ülkenin okullarında (anaokulları ve üniversiteler dahil) okurken “entegrasyon sorunu”nu gözümüzde büyütmememiz gerektiğini belirtmiş ve ardından şöyle demiştim:
“Kast edilen şey tektipleşme değilse, kültürel farklılıklar zenginlik yerine tehdit gibi görülmüyorsa, toplumun farklı kesimleri arasındaki uyumdan ibaretse konu, orta veya uzun vadede hallolmayacak bir şey değil bu; Suriyeliler belli mahallelerde yoğunlaşmaya devam etseler de hallolur. Çerkes köyü, Boşnak mahallesi entegrasyona ne kadar mâni olduysa Suriyeli mahallesi de ancak o kadar mâni olur, yani hiç mâni olmaz; yeter ki Suriyeli mülteciler...