Gaziliğin somut tarihi hakkında bize bilgi veremiyorlarsa da ilmihâl kitaplarından ideal bir gazi tipi çıkarmak mümkündür. Merhum Şinasi Tekin temel fıkıh bilgileri veren ilmihâl kitaplarının gazilik ve gazilik kültürünün anlaşılmasındaki öneme dikkat çekmiş, Risâletü’l- İslâm adlı ve Eski Anadolu Türkçesiyle yazılmış bir metnin gazilikle ilgili kısmını “Gazilik tarikası” adıyla yayımlamıştı. Tekin ayrıca yayımladığı metni, 10. Yüzyıldan 15. Yüzyıla yayılan bir zaman dilimi içerisinde yazılan bazı diğer metinlerin alakalı kısımlarıyla da karşılaştırmıştı. Bunlar, Ebu’l-Leys-i Semerkandî’nin 10. Yüzyıldan kalma Tenbihü’l-Gafilin adlı eseri ve onun Usanları Uyarıcı adıyla Eski Anadolu Türkçesine yapılan tarihsiz tercümesi, Sedide’d-din b. Muhammed’in 12. Yüzyılda yazdığı Şir‘atü’l-İslâm adlı kitabı, yine bir 12. Yüzyıl metni olan Bahrü’l-Fevaid adlı Farsça metin, Tekin’in 14.