Uzun yıllar ABD’de çalışmış bir kişi olarak, doğal ki çok sayıda Musevi ve Hristiyan tanıdığım var. ABD’de doğmuş, büyümüş buna karşın İngilizce kadar iyi İbranice bilen Yahudi arkadaşlarım oldu. Aileleri, dinlerini öğrenebilmeleri için onları her yaz İsrail’deki kurslara, kamplara yollamıştı. Bunlardan biri, bir gün kendi çocuğunu yollamak için kamp seçerken çok uğraşıyordu. Nedenini sordum; “Bu kampların bir kısmını Siyonistler işletiyor. Çocuklara İbranice ve Tevrat değil, Siyonizm öğretiyorlar. Bu çok tehlikeli, dikkatli olmak gerekiyor!” demişti. Bu kıssadan alınacak hisse, her Yahudi’nin Siyonist olmadığı, hatta, bu tanıdığım gibi, kendisi ve ailesi “Ortodoks Yahudi” olduğu halde Siyonizm’e karşı ve Siyonizm’i tehlikeli bir macera olarak görenlerin bulunduğudur. Ortodoks Yahudileri “aşırı kuralcı” sayabilirsiniz; bu kişiler Tevrat’ı, örneğin Cumartesi günleri günah korkusuyla asansöre binmeyecek kadar katı yorumlarlar. Bu kadar koyu dindar bir Musevi’nin, Siyonist olmak şöyle dursun, Yahudiler için Kudüs (Siyon) çevresinde bir “ana vatan edinme ülküsü” anlamında ortaya çıkmış “Siyonizm” idealine karşı olması anlaşılabilir mi? Hele bu sözde ideali (bundan 20 yıl önce)...