Mutat sınav dönemi yazılarımdan birini yazacağım. Bakalım yazı nereye varacak?
Sanırım şu sınav cenderesinden çıkmadığımız müddetçe ben bu şikayete devam edeceğim. Sınavsız bir dünya yok biliyorum. Hayat bir imtihan, daha ne olsun.
Lakin öyle bir cenderenin içine sıkıştık ki, her şeyden önce 'büyük sınavı' ihmal eder olduk.
Kimimiz zora gelemediğinden vicdan dini deyip işin içinden çıkıyor, kimi de dini pratiklerin terbiye ediciliğine kendini kapatıyor. Ben onlara din ile dünya işlerini birbirinden ayıranlar diyorum. Dünya işlerinde dini hassasiyetle yaklaşmıyor. Dini onu, dünyalık işlerden hiç alıkoymuyor.
Böylece vicdanı da kafası da rahat ediyor.
Hayatımız zaten 'büyük sınavı' merkeze alacak şekilde düzenlenmemiş, doğru.
Ne çalışma saatlerimiz ne kariyer planlarımız ne evlerimiz... Eşyayla kurduğumuz ilişki, zamanı ve varlığı algılayışımız...
Şimdi böyle liste yapınca, "zamanın sahibi", "çağın sahibi", "cüzzi irade" gibi pek çok kavram için içine girebilir ve konu tuhaf yerlere varabilir.
Hadsizlik edip kendimizi kelami bir tartışmanın içinde bile bulabiliriz.
Amacım modern hayatı toptan reddederek, "ahir zaman çaresizliği" bahanesinin konforuna sığınmak da değil.
Her şey gibi içine doğduğumuz zamanın bizi mecbur ettikleri de sınava dahil.
Sanırım 'büyük sınav' zaten her şeyin çeldiricilerle düzenlendiği bir hayatta sınava çalışıyor olmak. Çalışmaktan vazgeçmemek.
Sınavları birbirine karıştırmadım; dünkü Liselere Geçiş Sınavı'na da geleceğim.
Evet, illa bir tür sınamaya ihtiyaç var. Arz ve talebin dengeye geleceği bir kıstasa... Bileni bilmeyenden, hızlıyı yavaştan, dayanıklıyı dayanıksızdan ayrıştıracak bir ölçüt hep oldu. Olmaya da devam edecek.
Ancak şunu fark etmeliyiz ki bu iş giderek yönetilemez bir hal alıyor.
Dünyada da böyle muhtemelen ama etrafımızdaki öğrenci milletine bakarak benim gözlemim şu, mevcut haliyle okul düzenimiz çocukları psikolojik hasta ve ilaç bağımlısı yapıyor.
Aileleri suçlamıyorum. Kimsenin tek başına aşabileceği bir sorun değil bu. Bakın etrafınıza, her yıl sorular daha zor hale geliyor, dolayısıyla her dönemin çocukları bir önceki dönemden daha fazla çalışmak zorunda kalıyor.