Dünyaya barutu, kağıdı, sıfır rakamını, daha bir dolu şeyi armağan etti, devrimler sundu Çin. Uygarlıklar yarattı. Her zaman etkilendim Çin’den ve Uzakdoğu’dan
23 Mart 2017
İkinci defa gidiyorum Çin'e. Daha önce Hong Kong'a gitmiştim. Fakat
nedense oraya giderken, öğrencilerin sözüyle ifade edeyim bir 'Çin
kafası'na sahip değildim. Yolculuk kısaydı. Hong Kong da bana
İngiltere'nin, daha doğrusu Londra'nın bir uzantısı gibi
görünüyordu. Şimdi önce Şangay sonra Pekin. Asıl Çin şimdi
başlıyor. Eğer görebilirsem.
Gece, 23.30
İnince (buranın saatiyle 17.30) apar topar bir resmi yemeğe gittik.
Otele dönünce odama yerleştim. İlk işim, uçakta hiçbir şey
yemediğimden, 'liçi' sandığım ama 'logan' veya 'kaplan gözü'
olduğunu öğrendiğim, gene de tadı liçiye çok benzeyen güzel
meyveden atıştırmak oldu.
Deniz kıyısında uzun bir gezi yolu var. Fecir, Aslı ve Yıldız'la
orada dolaşmaya çıktık. Meğer saat 10'da burada ışıklar kapanırmış.
Öncesinde 'şehrayin' gibiydi. Fotoğraf çektirdik. Çinlilerin bizi
görüp birlikte resim çektirmek istemesiydi asıl sürpriz. Meğer
'yabancılarla' birlikte görülmek hâlâ bir imtiyazmış. Derken saat
10 oldu. Çan kulesinden sesler yükseldi, ışıklar söndü. Çok hoştu.
Dönerken Atelier de Robuchon'a uğradık. Güzel çaylar içtik.
24 Mart 2017
İşimizi gücümüzü bitirip otele döndük. Çalıştım. İşimi bitirince
dışarı çıktım. Bitmeyen bir yağmur iniyor Şangay'ın üstüne. Londra
veya NY gibi bir yerde bizim otel. Ama biraz yürüyünce etraf
değişti. AVM'ler var etrafta. Çağdaş dünyanın tapınakları. İyice
bastırınca yağmur, onlardan birine attım canımı.