Epeydir toplu iftarlara katılmıyorum.
Oralarda dostlar birbirini "alışveriş"te görüyor ama sohbetten vazgeçtim, iki çift laf bile edemiyorlar...
Herkes gergin, tuhaf bir kasılma hâli içinde oluyor.
Sonrası planlı cümleler, uzun süren yutkunmalar, uzaktan selamlaşıp hızla ortamdan ayrılmalar...
Bazen içimden diyorum ki, şu masraf hiç toplu iftara gerek duyulmadan doğrudan yetimlere ve ihtiyacı olanlara aktarılsa keşke...
İşte bu yüzden iftar davetlerine icabet etmekten vazgeçtim...
***
Bir tostçuda iftar...
Dilli kaşarlı tostun yanında tek bir hurma ve iki zeytin tanesi getiriyor garson.
Her şey bir anda nasıl güzelleşiyor...
*** İftar ve...