Geçen yaz neredeyse bütün yazılarımı Kanlıca'da İsmailağa Kahvesi'nde yazdım. İskele meydanının sükûneti ve güvercinleri besleyen çocukların neşesi her seferinde içimdeki sıkıntıyı alıp götürüyor, pandemiyi unutturuyordu. Birbirinden epeyce uzak masalarda oturuyorduk, iyiydik, tedbirliydik.... Şimdi durumumuz malum. Karton bardaklardan kahvemizi, çayımızı yudumlarken meydanda turluyoruz....