Sürekli küçümseyen insan, gerçekte şiddetli bir korkunun
esiridir. Kendisinin de bir gün mutlaka, hatta az sonra
küçümseneceğinden ölesiye korkmaktadır.
Bu tiplerin çoğunda, hâlâ annesine kendini beğendirmeye çalışan
"koca bebek" ruhuna rastlanır.
Hani etraf "kaka çocuklar"la o kadar doludur ki, bunların değeri
bir türlü anlaşılamamaktadır.
Bazen sosyal gruplar ve sınıflar da bu özelliği gösterir.
Mesela bizim batılı olmak için ömrünün on senesini feda etmeye
hazır fakat yine aynı Batılılar tarafından doğulu sayılıp dışlanma
korkusundan mustarip kesim öyledir.
Görüyorsunuz, kendilerinden saymadıklarını küçümsemeye
doyamıyorlar.
Bir ihtimal, bu yolla yani başkalarını küçümseye küçümseye gün
gelip çok "büyüyecek"lerini düşünüyorlar.
Ne aldanış!
Çünkü tam tersi oluyor, küçülüyorlar.