Az sersemlik değil!
Uyduruk bir takvimin elle tutulur gerçeklik olduğunu sanıyoruz.
Takvimden son yaprak düşerse, bütün bir yılı süpürüp çöpe
atabileceğimize inanıyoruz.
Cep telefonumuzda, bilgisayarımızda, her gün saatlerce karşısına
geçip gözümüzü diktiğimiz ekranımızda dijital göstergede 2017
yazarsa, 2016'nın çekip gideceğini düşünüyoruz.
Seküler kutsallıklar ve dilekler birbirini izliyor: "Yeni yıla
girelim de, şu berbat 2016'yı unutalım!"
Oysa yok öyle bir şey!
1 Ocak'ta dünya kaldığı yerden devam ediyor.
***
Bir Nişantaşı mızmızlığı...
Doğan medyası hurafeciliği var...
Süslenmiş püslenmiş bir ayin havası...
Neymiş? 2016'yı bir an önce unutmalıymışız!
Niye?
Tamam!
Acılarla doluydu.
Yakıcıydı.
Berbattı.
Kesti, çizdi, kanattı.
Ama unutmayalım ki
Aynı zamanda alabildiğine öğreticiydi.
İbretle doluydu.
Zihin açıcıydı.
Dostu düşmanı; iyiyi kötüyü; milleti ve millet düşmanlarını; vatanı
ve hainleri net biçimde önümüze koyan ve hepimizi sarsıp kendimize
getiren bir yıldı.
2016'da yaşadıklarımızı unutmak...
Hele hele 15 Temmuz'u toplumsal hafızanın kuytularına itmek...
Bunlar ancak düşmanlarımızın işine yarar.
***