Pazar notları:
Seviyoruz ama sevindiremiyoruz, seviliyoruz ama sevinemiyoruz. Herhalde bambaşka bir şeyi, basbayağı bir yalanı "sevgi sanarak yaşıyoruz.
***
Ne kadar az sevinç var ve yerini belki tutar diye, ne kadar
çok şımarıklık! Ne kadar az neşe var ve yerini belki tutar
diye, ne kadar çok eğlence!
Sevgimiz ne zaman "can yeleği" olmaktan çıkacak da canımızdan bir parça olacak? Gülün koklansa da, koklanmasa da havaya karışmayı sürdüren güzel kokusu gibi hani... Sanırım o vakte daha çok var!
***
Gençliğimi hatırladım şimdi. Ne çok susardım, sırf iletişim
kurabilmek için... Ve bazen hiç durmadan konuşurdum, iletişimi
koparmak için.
Meyvesi kurumuş gitmiş! Kalana "çekirdek aile" diyorlar.
"Gözlerim çok güçlüdür" diyor. "Maşallah!" diye karşılık vermeye
hazırlanırken duraksıyorum. Çünkü biliyorum, çok uzun zamandır
hakiki anlamda bakıp görmüyor. Yabarkod okuyucusu gibi
kullanıyor gözlerini ya da kameranın
objektifi gibi.