İyiliği düşünmeden "iyi bir hayat" düşlemek! Bir düş değil, düşüş bu!
***
Modern ilişkilerin trajik sonu... "İyi ki varsın" duygusunu
birbirlerine tattırarak başlıyor, "ben olmasam, sen yoktun"la
tamamlıyorlar.
Modern ilişkilerin talihsiz gerçekliği... Hep sevdiğinden
başkasını beğeniyorlar.
Acı çekmekten öyle korkuyorlar ki, herkesle iyi geçiniyor fakat
kimseyi sahiden sevemiyorlar.
Bazen sırf kendimize katlanamadığımız için bir başkasında
kaybolmak istiyoruz; bazen kendimizden kaçıp bir başkasına
sığınıyoruz. Sevgi diyoruz bunlara. Doğru olabilir
mi?
Ne kadar az sevinç var ve yerini belki tutar diye, ne
kadar çok şımarıklık! Ne kadar azneşe var ve yerini
belki tutar diye, ne kadar çok eğlence!
Kaybedince sızlanarak "hayat boşmuş" diyenlere gülüp
geçiyorum. Kazandığında bütün samimiyetinle "hayat
boşmuş" diyebiliyor musun, asıl olan o!
Güncelle doğrudan ilintili bir hatırlatma... Hani "settar" (örten)
olacaktık? "Birbirinizin kusurlarını, ayıplarını
araştırmayın." (Hucurat, 12)