"Koynumuzdan her geçişinde kendine yol
edermiş bir mevsim" diyordu ya
şair...
Tam öyle!
Kış geldi işte!
Ve içimdeki bütün heyecanları örten bir
melankoliyle beni kendine bağlıyor...
İsmet Özel'in bu şiirindeki şu dizeler de aklıma geliyor ve
ürperiyorum: "Öbür gölden içecektik kaplamasaydı çabuk sineyi kış /
Üşüdük terk edilmekten utandık ruh kendini içe çekti."
*** Yeryüzünde
olmanın bir ritmi vardı...
Mevsimler biraz...
Ama en çok ve mutlak kararlılıkla bu ritmi kuran şey gece ve gündüz
farkı...
Peki 7/24 açık ekranların zihnimizi
uyuşturduğu bir hayatta ritim diye bir şey
kaldı...