Doğrudur..
Ne zaman bizim statlarda saygı duruşunda bulunulsa bir dakika
olsun, sabredilemez.
Ya tribünlerin bir kısmı ya da tamamına yakını önce kıpırdanmaya
başlar, sonra bağırtılar, ıslıklar, sloganlar gelir.
Sessizce bekleyenler içinse o bir dakika bitmek bilmez!
Peki ama bu konu gerçekten sabırla mı ilgili?
Saygı duruşlarında sessiz kalamayanların sorunu bu mu?
Hiç sanmıyorum.
Ya stadı sessizlik kapladığında ses çıkartmaya başlayanlar her
şeyden önce kendilerine saygı gösterilmesini istiyorlarsa?
Onca yıl statlarda seyirci ve gazeteci olarak bulundum ve saygı
duruşlarında özellikle şu iki şeyi gözlemledim.
Bir...
Bizim tribün ahalimiz kendisini "yığın" olarak gören veya
"emir eri" sayan saygı duruşlarından nefret ediyor. İçine sinmemiş
sessizliklere isyan ediyor.
Aksini iddia eden saygın bir tutumu savunmak adına kendini
kandırıyor.
Ha, tribünlerin bu tavrında bir miktar "edepsizlik" yok mu? Var.
Fakat tribün dediğimiz biraz da böyle bir yer.
İki...