"Hava pırıl pırıldı. Öğleden sonra için yaz sıcağı umudu taşıyordu. Kordon'dan aşağı inerken ufuktaki ince pusu ve denizin geniş maviliğini mutlulukla izledim.
Şehir güneş ışığında elmas gibi parlıyordu. İç limanda tekneler ışıltı saçarak yüzüyorlardı. Minarelerin parıltısı hepsini bastırıyordu."
Son günlerde böyle yapıyorum...
Oturduğum yerde sevdiğim romanların işaretlediğim sayfalarını açıyor, o satırlarda seyahate çıkıyorum.
Yukarıdaki gibi L. Durrell'ın İskenderiye'sine mesela...
Hani eskiden şafak vakti yola çıkma hallerim vardı ya, kaybolup gitti...
Pandemi bu alışkanlığımın kalan son kırıntılarını da alıp gitti...