Nasıl yalandan bir kavram...
İnsana hem gerçeğin ta kendisiymiş gibi geliyor, hem de bütün gerçeklerinden kaçmasını sağlıyor.
Anladınız, değil mi?
"Stres"ten söz ediyorum.
Mesela...
İşimiz ve ilişkilerimiz tel tel dökülüyordur; her şeyi berbat etmişizdir, bütün seçimlerimiz yanlış, bütün sorumluluklarımız yük olup çıkmıştır.
Artık sadece ruhumuz değil, bedenimiz de bu duruma isyan etmektedir.
Fakat "kötü hal"imizin nedenini sorsalar, cevabımız hazırdır: "Stresten işte!"
Hadi başkasına öyle söylenir, nezaket fazla uzatmamayı gerektirir, anladık.
Peki kendimize de aynı yalanı söylemek niye?
Oysa stres belirtidir; içine düştüğümüz durumun sonucudur.
Strese kaderden payımıza düşmüş bir talihsizlik veya hiç hesapta olmayan bir baskıunsuru gibi davranmak olacak şey midir?
Sonuçta ne oluyor? Hiç!
Kaça kaça ömrümüzü tüketiyoruz.