"Oh, ne güzel dünyaymış yahu!"
dedim içimden önce...
Eski yazılarımı karıştırıyorum da...
Üzerinize afiyet, üşüttüğüm, kırıklık içinde dinlenmeye çekildiğim
bir gün yazıma şöyle başlamışım...
"Umurumda değil, iyileşmeyi erteleyebilirim...
Çünkü bana bakan hülyalı bir çift güzel göz, yanımdaki kitaplarım,
üzerinden bir yere kıpırdayamadığım koltuğum, ara sıra tülleri
uçuşturan rüzgâr ve bulutların arasından sıyrılıp içeriye doğru
sızan güneş var..."
*** Ama hayat
değişirken değiştiriyor da...
Derken "Akleden kalbiniz" olgunlaşıyor, sizi sarıp
sarmalamaya başlıyor.
Bilirsiniz...
Kimi zaman...