"Sabah.. Ah şükrederek çıkmak geceden!
Ayak bastığım kıyı, yeniden doğuş.
Sabah, beliren evim, bahçeler ve sen,
Henüz uyuyan dallar, havalanan kuş."
***
Ziya Osman Saba'nın "İyilik" şiiri böyle başlar, bilen bilir.
Her okuyuşumda beni benden alan bir şiirdir.
Saf, yalın, neredeyse çocukça görünür ama derindir.
Şu dörtlüğünde durur, düşünür, anlattıklarının hasretini çekerim...
"Bir yol başlıyor gibi, ümitli, rahat.
Tanrım! bu sabah içim senin eserin:
İyilik, teselliler, merhamet, şefkat..
İçimde bir sabahın, o kadar serin."
***
Ve şu dörtlük var ya...
Memleket sevgisidir ve ancak "burada" bilip öğrendiğin ne...