Milletvekili demek, imtiyaz tutkusu, üstünlük hırsı ve bencillik demekti o zamanlar...
Peki şimdi ne isteniyor, anlamıyorum ki!..
Çakarlı arabalar, bedavadan diş implantları, her yere park edebilmeler falan derken halkın siyasetçilerden bahsetme ve değerlendirme biçimi eski günlere geri mi dönsün?
Yazık olmaz mı?
*** Çocukken gittiğimiz aile toplantılarında dikkatimi çekerdi...
Hem herkes vekil akrabaları ve ahbaplarından şişinerek söz eder, hem de aralarda fısıldaşarak "siyaset dediğin yalan dolan, hepsinin aklı kişisel imtiyazlarında" diye konuşulurdu.